Жыцце - Айчыне, гонар - нікому!

За што сябе ругаю вельмі часта, дык за тое, што  мала падарожнічаю па роднай Беларусі. Нават не была ніводнага раза на Браслаўскіх азерах(!), хаця нарадзілася і жыла зусім недалека.
А падарожнічаць па Беларусі трэба і хочацца, бо яна красуня, якую я вельмі люблю.
Але па магчымасці я ўсе ж куды-небудзь наведваюся і спадзяюся рабіць гэта часцей.

Апаошнім разам вось с Настачкай зганялі ў Станькава. Гэта зусім недалека ад Менска. Там раней знаходзілася сядзіба Гуттэн-Чапскіх, да нашых дзен яна не захавалася. Але там есць цудоўная скарбніца і яшчэ захаваліся іншыя побудовы.  Ну і канешне цудоўны парк  і альтаначка.

Скарбніца на рэстаўрацыіі. А былым домік для прыслугі цяпер мае зусім іншае прызначэнне.

Альтанка. Адзіная такая ў Берарусі :)

А яшчэ мы патрабілі ў адно дзівоснае мястэчка. Якое таксама знаходзіца ў парку. Яго зрабіў дзядуля для свойго ўнука. Канешне, з аднаго боку  яно напамінае нешта з наркатычнага трыпу, але штукі такога кшталту мне падабаюцца роўна як і казачны замак з падушак, які, напэўна, будаваў кожны ў сваім дзяцінстве. С боку гэта выглядае як простыя падушкі, але калі дадаць фантаціі, то ...ухххх! Які сусвет. Так і з гэтым месцам.

Наведаўшы Станькава можна убачыць тое, што засталося ад былой велічы магутнага рода. Не  так і многа, канешне, але тое што застолося вельмі прыемнае і светлае. Асабліва сярод восеньскіх красак.